Een typische landelijke boerderij die vakkundig werd omgord door een moderne verkaveling waar alle straten de namen van beroemde Franse auteurs en zangers meekregen.
Toch voelt François Fabre, de uitbater, zich hier meer dan 100 procent thuis temeer omdat hij door de nieuwe bewoners voldoende respect en waardering krijgt voor zijn streven naar een ecologisch evenwicht zonder de essentie van zijn beroep prijs te geven. Zij actieterrein ligt enkele kilometers verder aan de voet van de uitlopers van de eerste bergen. Hij bewerkt er enkele hectaren grond met samengestelde bodem met meerdere keien aan de oppervlakte. Hier heeft hij een voormalige wijngaard omgetoverd tot vruchtbare terreinen met aanplantingen van vijgen- en abrikozenbomen.
Het accent van de exploitatie ligt evenwel op de vijgenteelt waarbij François opteerde voor het bourjasotheras, een van de 750 soorten gekende vijgen, met een mooi groen/paars uitzicht. De ganse vrucht wordt gegeten, schil incluis. Toch verloopt de teelt niet probleemloos en laat de klimaatverandering zich ook hier gevoelen. Irrigatie van de volledige akker is een noodzaak geworden ook al dringen de wortels behoorlijk diep in de ondergrond.
De oogst moet trouwens met de nodige omzichtigheid gebeuren om de vrucht niet te kwetsen en vergt heel wat manuele arbeid. Het resultaat wordt opgesplitst in verse vruchten die naar de vroegmarkt gaan en uiteindelijk zo in de winkel terechtkomt. François’ productie blijft hoofdzakelijk op de Franse markt ook al wordt een klein percentage ook in Spanje verhandelt waar hij concurrentie heeft van de Spaanse vijg die iets kleine is en een tikkeltje minder zoet.
François legt tevens de nadruk op de positieve gezondheidsaspecten van de verse vijgen. Door het feit dat ze weinig calorieën bevatten maar wel diverse vitamines en mineralen, helpen ze daadwerkelijk bij gewichtsverlies. Overdaad schaadt echter ook hier, te veel vijgen eten zorgt door hun fructose immers voor een gewichtstoename. Anderzijds versterken vijgen de botten en verlagen ze de bloeddruk. De aanwezige kalium verbetert bovendien de bloeddrukspiegel.
Niet verwonderlijk dat deze elementen de vijg omschrijven als ‘voedsel voor de goden’, wilde vijgen werden reeds teruggevonden in de tijd van de dynosauriërs. De teelt ervan startte zowat 10.000 jaar terug in West-Azië. Met 55% suikers zijn ze tevens een van de zoetste vruchten ter wereld.
Deze zoetigheid wordt door François aangewend om de vijgen tot confituur te transformeren, iets wat hij trouwens ook met zijn abrikozenoogst doet. In het aanbod zit dat ook zuivere vijgenconfituur, confituur van hele vijgen, confituur van vijgen en sinaasappel en vijgen met gemalen noten. De confituur bevat 30% suikers, net als in de vijgen-abrikozenconfituur 50/50. Om de nodige aciditeit te bewaren wordt een minimaal percentage citroen toegevoegd.
Francçois’ meest recente creatie is een vijgenazijn, verkocht in flesjes van 20 ml met lange houdbaarheid, een specialiteit die perfect geschikt is om winterse schotels zoals eend, hazenrug, everzwijn, hert e.a. na het braden lichtjes te deglaceren.
Les jardins de Pilo staat trouwens model voor de vele kleine landelijke bedrijen die in de Vallée de l’Agly worden weergevonden. Bedrijven die hun authenticiteit en traditie konden bewaren en graag – internationale en nationale – bezoekers over de vloer krijgen om op deze manier hun ambachtelijke werkzaamheden en hun persoonlijke initiatieven voor een beter leefmilieu met een ruim publiek te delen.
Les Jardins du Pilo – 66600 Espira de l’Agly
