De populariteit van de Portugese wijnbouw en de vele nieuwe exploitaties, inzonderheid in de provincie Alentejo, vormen een uitstekende basis voor de uitbouw van het oenotoerisme dat o.m. in deze provincie een bijdrage levert voor zowel het verblijfstoerisme als voor de wedergeboorte van de regionale culinaire specialiteiten.
Herade de Sobreso koppelt de wijnbouw aan het verblijfstoerisme en zorgt voor een sfeervol restaurant waar voornamelijk de gasten ’s avonds verpozing vinden na een ontdekkingstocht door de regio of na een dagje niksen aan het zwembad.
Bij wijnbouwer Ribafreixo legt men vooral de nadruk op de regionale culinaire rijkdom en serveert men naast het à la carte menu, een uitgebreide lunch. Gezien de ligging en het ontbreken van een verblijfsinfrastructuur, ligt het accent duidelijk op de middagmaaltijden waarbij de lunch meer dan eens behoorlijk uitloopt. Op zaterdagavond is het restaurant enkel op reservatie toegankelijk, een absolute noodzaak, de Portugese traditie wil dat bij deze etentjes wel voor een Portugese BOB wordt gezorgd.
In beide gevallen werd bij onze proeverij een Alentejaanse vissoep als hoofdgerecht geserveerd al kregen we twee gans aparte benaderingen van dit regionale gerecht.
In de Herdade do Sobreso werd het een groot boordevol bord waarbij de vis in de bijzonder kruidige soep zwom, soep die met brood en aardappelpartjes werd verrijkt, het eindgarnituur werd een spiegelei, sunny side up, dat extra aantrekkingskracht gaf aan de geurige soep. Een behoorlijk smaakpalet, alleszins maagvullend, dat door de ondersteuning van leuke wijntjes, toch voldoening schonk.
In Ribeidreixo staat de keuken onder leiding van donna Paula Caetano. Haar lievelingsgerecht is eveneens de lokale vissoep al kregen we hier een totaal andere bereiding voorgeschoteld. De soep op basis van verse groenten met duidelijke aanwezigheid van spinazie wordt apart opgediend. Daarnaast krijg je een leuke schotel gekookte vis die je naar hartenlust aan de consomé kan toevoegen, idem dito voor de zorgvuldig gebakken aardapppelpartjes, op een andere schotel wordt het spiegelei geserveerd, ei dat je al dan niet zelf kan toevoegen. Het geheel groeit uit tot een overweldigend en lekker samenspel van smaken en kruiden, opmerkelijk is wel dat je hier geen overladen gevoel meekrijgt maar regelrecht afstevent op een leuke gastronomische ontdekking. Ook hier zorgen een aantal huiswijnen voor een leuk slotakkoord.
Paula verraste ons trouwens na de soep met een leuke vleesschotel met geroosterd lam en gebraden varken, getooid met heerlijke venusschelpjes en een assortiment goudgele en krokante frietjes. Een gerecht dat het voltallig gezelschap zeer in de smaak viel, dit leuk extraatje zou absoluut niet welkom geweest zijn in de Herdade do Sobroso.
Ook in andere Portugese provincies vormt vissoep een belangrijk onderdeel van de regionale keuken. Het koken van vis werd indertijd een traditie gezien men de vis, decennia terug, niet in optimale verse condities in het binnenland kreeg, terwijl hij eigenlijk in overvloed aan de Portugese kusten aanwezig was. Het drogen en zouten van vis, de gekende bacalhau, is trouwens een andere traditie om dit voedzaam en gezond basisproduct, verder in het binnenland te kunnen verdelen, maar achter deze bereiding schuilen andere geheimpjes.